Het misbruik van antibiotica bij mensen, dieren en planten houdt verband met de verspreiding van resistente antibioticumstammen onder mens en dier. In dit artikel voeren we een bibliografische zoekopdracht uit in Medline, Web of Knowledge en Cab Abstracts met als hoofddoel het beschikbare bewijsmateriaal vast te stellen over niet-klinische factoren en attitudes die het voorschrijven van antibiotica door dierenartsen kunnen beïnvloeden. In totaal voldeden 34 onderzoeken aan de inclusiecriteria. Terwijl de voorschrijfgewoonten van veterinaire gezondheidswerkers niet leken te worden beïnvloed door hun sociaal-demografische kenmerken, werden ze beïnvloed door verschillende attitudes, zoals angst (geïdentificeerd in 19 van de 34 onderzoeken)

zelfvertrouwen (19/34), zakelijke factoren (19/34), en door zelfgenoegzaamheid (16/34). Bepaalde eigenaarsgerelateerde factoren, zoals een gebrek aan bewustzijn (16/34) en de vraag naar antibiotica (12/34), waren ook belangrijk, evenals gelijktijdige factoren, variërend van een gebrek aan passende regelgeving (10/34) tot de kosten en vertragingen bij het uitvoeren van kweek- en gevoeligheidstests (10/34) en inadequate bedrijfshygiëne (8/34). Onze resultaten lijken erop te wijzen dat de niet-klinische factoren mogelijk kunnen worden gewijzigd.

Dit kan nuttig zijn voor het ontwerpen van interventies gericht op het verbeteren van het antibioticagebruik bij dieren, als onderdeel van een algemene strategie om de wereldwijde verspreiding van multiresistente stammen te verminderen. Het doel van dit werk is om bij te dragen tot de beoordeling van multi-residu-analyse van geneesmiddelen voor diergeneeskundig en humaan gebruik met behulp van UHPLC-QTOF in urine en bloed van vee (runderen, kippen, schapen en varkens). Ten eerste werd een interne database met samengestelde naam, mono-isotopische massa, chemische formule, retentietijd, chemische structuur en drie CID MS-MS-spectra van de 234 geselecteerde geneesmiddelen gebouwd voor kwalitatieve detectie.

Een onderzoek naar de perceptie van dierenartsen ten aanzien van het welzijn van kalveren in Nieuw-Zeeland

Ondanks recente wetswijzigingen om gebieden aan te pakken met het grootste risico voor het welzijn van kalveren (Bos taurus) in Nieuw-Zeeland, bestaat de bezorgdheid dat wetenschappelijke kennis over dierenwelzijn in de praktijk niet is overgenomen. Als onderdeel van een grotere, landelijke studie waarin de perceptie van dierenartsen ten aanzien van het welzijn van kalveren werd onderzocht, was het doel van het huidige werk om de perceptie van dierenartsen ten aanzien van het niveau van welzijnsbescherming dat wordt geboden aan jonge “bobby” -kalveren in Nieuw-Zeeland, te onderzoeken. Deze studie onderzocht ook de bezorgdheid over welzijnsschendingen en identificeerde belemmeringen voor welzijnsgerelateerde veranderingen voor kalveren in het algemeen.

Een elektronische enquête met gemengde methoden werd ingevuld door 104 dierenartsen die geregistreerd waren bij de Veterinary Council of New Zealand. Uit de bevindingen bleek dat dierenartsen het sterk oneens waren met de specificaties van bepaalde welzijnsvoorschriften voor kalveren. Dierenartsen identificeerden ook gebieden met het grootste risico op schending van het welzijn van kalveren in de productieketen en belemmeringen voor welzijnsgerelateerde veranderingen. Deze bevindingen tonen aan dat dierenartsen aanzienlijke steun hebben voor het verbeteren van het niveau van welzijnsbescherming van kalveren.

Gezien de discrepanties die bestaan ​​tussen het huidige reguleringsregime en veterinaire perspectieven, kan de opgedane kennis uit deze studie worden gebruikt ter ondersteuning van hervorming van de regelgeving om het welzijn van kalveren in de praktijk en het beleid in Nieuw-Zeeland te versterken. Clostridioides difficile wordt vaak aangetroffen bij dieren en hun omgeving. Er is echter niet veel gerapporteerd over de omgeving van dierenklinieken in termen van de sporenbelasting, prevalentie en PCR-ribotypediversiteit. Het doel van deze studie was om de prevalentie van C. difficile op schoenzolen van dierenartsen, veterinair ondersteunend personeel en veterinaire studenten op de campus van de Veterinaire Faculteit te beoordelen.

In totaal werden 50 wattenstaafjes voor schoenzolen verzameld, de positiviteitspercentages varieerden van 86,7% in wattenstaafjes van dierenartsen tot 100% in wattenstaafjes van ondersteunend personeel en studenten. Niet-toxische en toxigene stammen die toxinotype 0, IV en XIX vertegenwoordigen, werden geïsoleerd en verdeeld over 17 verschillende PCR-ribotypen, waarvan de meest voorkomende 010, 014/020, SLO002 en 009 waren. Ten tweede toonde het validatieresultaat van de methode aan dat alle 234 geneesmiddelen een goede lineariteit vertoonden met determinatiecoëfficiënten (R2) hoger dan 0,999.

One Health Integration: een voorgesteld kader voor een onderzoek naar dierenartsen en het beheer van zoönosen in Ghana.

Parallel met de recente wereldwijde promotie van One Health (OH) als beleidsconcept, roept een groeiend aantal sociaalwetenschappelijke studies vragen op over hoe succesvol OH-beleid en -programma’s zijn geweest bij het beheersen van sommige wereldwijde gezondheidsproblemen, zoals zoönotische ziekten. . In dit artikel wordt deze literatuur kort besproken om het kritische perspectief ervan te verduidelijken. Veel van de literatuur over OH is ook gericht op gezondheidsmanagement op internationaal niveau en heeft minder aandacht besteed aan implementatieprogramma’s en beleid voor OH op nationaal en lokaal niveau, vooral in lage- en middeninkomenslanden (LMIC’s).

Programma’s om OH te implementeren zijn vaak gekoppeld aan het concept van “integratie”, een begrip dat geen universele definitie heeft, maar niettemin een centraal uitgangspunt en doel is in veel OH-programma’s. Op lokaal en nationaal niveau kunnen sterke verschillen in perspectieven over OH tussen verschillende beroepen een grote belemmering vormen voor de integratie van die beroepen in de implementatie van OH. Beleid dat is gebaseerd op integratie tussen beroepen in sectoren als dier-, mens- en milieugezondheid kan de identiteit van beroepen bedreigen en kan dus op weerstand stuiten.

Rekening houdend met deze kritiek op OH-onderzoek en -implementatie, stelt dit artikel een onderzoekskader voor om de dominante sociale dimensies en machtsdynamiek onder professionele deelnemers te onderzoeken die invloed hebben op OH-implementatieprogramma’s op lokaal en nationaal niveau in een land met lage inkomens. De voorgestelde onderzoeksfocus is het beroep van dierenarts en een aspect van OH waarin dierenartsen noodzakelijke actoren zijn: zoönotische ziektemanagement. Resultaten van onderzoek dat op deze manier wordt ingekaderd, kunnen onmiddellijk worden toegepast op de programma’s die worden bestudeerd en kunnen informatie geven over uitgebreider onderzoek naar de sociale determinanten van succesvolle implementatie van OH-programma’s en -beleid